عقیده ی اهل سنت و جماعت

حکم ناسزا گفتن به الله تعالی و پیامدهای آن

س: بانوی مسلمانی هستم همراه با همسر و سه فرزندم در دانمارک زندگی می کنیم. اسمم به اختصار م. م. م. است. یک بار بر اثر شدت خشم و ناراحتی به ذات پاک الله تعالی ناسزا گفتم. از آن هنگام به بعد همسرم با من صحبت نمی کند و معتقد است من مرتد شده ام و نکاحم با او فسخ شده،  ذبیحه ام برایش حرام است، از او ارث نمی برم، اقامه ی نماز جنازه بر من روا نیست، و حق غسل، تکفین و تدفین ندارم بلکه جسدم در بیابان انداخته شود تا سگها آن را تکه پاره کنند. اموالم متعلق به مسلمین است، در حالی که از این کارم سخت پشیمان هستم و بار اول است که مرتکب چنین اشتباهی می شوم، در مجموع انسانی فهمیده و اهل علم هستم، می دانم که مرتکب اشتباه بزرگی  شده ام، - همسرم از من خواسته تا مسئله ی خود را با شما در میان بگذارم- ، آیا برای من راه بازگشت و توبه ای وجود دارد، آیا می توانم دوباره با همسرم زندگی را آغاز کنم؟ لطفاً مرا راهنمائی کنید.

ج: بدون هیج تردیدی ناسزا گفتن به ذات پاک الله تعالی به اجماع علمای مسلمین، ارتداد و خروج از دین است و اگر گوینده ی این الفاظ توبه نکند باید کشته شود، به دلیل گفته ی پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلّم که فرموده اند:« لَا یَحِلُّ دَمُ امْرِئٍ مُسْلِمٍ إِلَّا بِإِحْدَى ثَلَاثٍ الثَّیِّبُ الزَّانِی وَالنَّفْسُ بِالنَّفْسِ وَالتَّارِکُ لِدِینِهِ الْمُفَارِقُ لِلْجَمَاعَةِ»[1]

( ریختن خون هیچ مسلمانی جایز نیست؛ مگر بخاطر یکی از این سه مورد: فردی که ازدواج کرده باشد و بعد ازآن مرتکب زنا شود، اگر انسان دیگری را بکشد، از روی قصاص کشته شود و شخصی که دین و آیین خویش را ترک دهد و جماعت مسلمانان را رها کند) .

شما اگر واقعاً توبه کرده و از گفته ی خود پشیمان شده اید و تصمیم دارید که مرتکب چنین اشتباهاتی نشوید توبه ی شما صحیح است و همسرت  می تواند همچون گذشته با شما ارتباط داشته باشد و تمام پیوندهای گذشته بین تو و همسرت هم چون گذشته برقرار است، ( بدون اینکه نیازی به تجدید نکاح باشد) زیرا صحابه، مرتدین را پس از بازگشت به اسلام بر همان نکاح قبلی می گذاشتند و بین آنان و همسرانشان تفریق و سپس تجدید نکاح نمی نمودند، عملکرد صحابه برای ما بهترین الگو است.

  و بالله التوفیق. و صلی الله علی نبینا محمد وآله وصحبه و سلم

  فتاوای انجمن دایم پژوهشهای علمی و افتا (2/2)