عقیده ی اهل سنت و جماعت

الحمد لله رب العالمین ، والصلاة والسلام على من بعثه الله رحمة للعالمین ‏، وعلى آله وصحبه ومن تبعهم بإحسان إلى یوم الدین وبعد :‏

نسبت به جملاتی که برادر دینی علامه شیخ عمر بن احمد ملیباری در معنای لا اله الا الله ‏نگارش کرده بود مطلع شدم و در آنچه جنابش در مورد اقوال سه گانه پیرامون آن بیان داشته ‏بود اندیشه کردم که هم اکنون آن را بیان می دارم.‏

اول: یعنی هیچ معبود به حقی جز الله وجود ندارد.‏

دوم: هیچ اطاعت شده به حقی جز الله وجود ندارد.‏

سوم: هیچ پروردگاری به جز الله وجود ندارد.‏

همانگونه که جنابش نیز توضیح داده اند معنی اول صحیح می باشد و آن همان چیزی است ‏که کتاب خداوند سبحان در مکانهای زیادی از قرآن کریم بدان راهنمایی کرده است  چنانکه می ‏فرماید:« إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ»‏‎[1]‎‏ «تنها تو را عبادت می کنیم و تنها از تو یاری می ‏جوییم.» «وَقَضَى رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ»‏‎[2]‎‏«پروردگار تو دستور داده است که جز او را عبادت ‏نکنید.» «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ»‏‎[3]‎‏ «ما جن و انس را جز برای عبادت ‏نیافریدیم.»« ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ»‏‎[4]‎‏ «این بدان سبب است ‏که الله حق است و هر آنچه جز او خوانده می شود باطل است.»‏

آیات در این زمینه بسیارند و این معنی همان چیزی است که مشرکین از این کلمه هنگامی ‏رسول الله - صلی الله علیه و سلم- آنها را بدان دعوت می کرد می فهمیدند آنگاه می ‏فرمود:«یا قومی قولوا لا إله إلا الله تفلحوا» (ای قوم من بگویید لا اله الا الله تا رستگار شوید.) ‏آنها انکار کردند و از پذیرش آن سرباز زده و تکبر ورزیدند چون می دانستند این کار مخالف ‏آن چیزهای می باشد که پدرانشان در مورد عبادت بتهای سنگی و چوبی بر آن بودند و اینکه ‏آنها را اله می دانستند همانگونه که خداوند متعال در سوره ص آیه 4 و 5 بیان می دارد:« ‏وَعَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا سَاحِرٌ کَذَّابٌ (4) أَجَعَلَ الْآَلِهَةَ إِلَهًا وَاحِدًا إِنَّ هَذَا ‏لَشَیْءٌ عُجَابٌ» «کافران از اینکه بیم دهنده ای از خودشان پیش آنها آمده تعجب کرده و گفتند: ‏این ساحر و دروغگوست. آیا این همه اله را تبدیل به یکی نموده است. این چیز عجیبی ‏است.» و در سوره صافات خداوند سبحان می فرماید:«إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ ‏یَسْتَکْبِرُونَ (35) وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُوا آَلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ»‏‎[5]‎‏ «هرگاه به آنها گفته می شد که ‏اقرار و اعتراف به لا اله الا الله بنمایید سرباز می زدند و می گفتند: آیا ما معبودهایمان را به ‏خاطر سخنان کسی که شاعر و مجنون است رها کنیم.» از این امور فهمیده می شود که آنها ‏معنی لا اله الا الله را فهمیده بودند و می دانستند اله های آنها را باطل می نماید و اقرار به آن ‏عبادت کردن به تنهای برای الله تعالی اختصاص می دهد و به همین سبب هرگاه کسانی از آنها ‏اسلام را می پذیرفت شرکی را که بر آن بودند رها می کردند  و عبادت را برای خداوند متعال ‏خالص می نمودند و چنانچه معنی آن این بود که هیچ پروردگاری جز الله وجود ندارد یا اینکه ‏هیچ اطاعت شده ای جز الله وجود ندارد آن را انکار نمی کردند چون می دانستند خداوند خالق ‏و پروردگار آنهاست و اطاعتش را نیز در هر آنچه فکر می کردند از طرف اوست بر خود ‏واجب می دانستند با این حال به عبادت بتها و پیامبران و ملائکه و صالحان و درختان به ‏طریقه طلب شفاعت به وسیله آنها از خداوند معتقد بودند و معتقد بودند به وسیله عبادت آنها ‏به خداوند نزدیک می شوند چنانکه خداوند متعال در قرآن کریم این مسئله را در موردشان بیان ‏می دارد:« وَیَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَضُرُّهُمْ وَلَا یَنْفَعُهُمْ وَیَقُولُونَ هَؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِنْدَ اللَّهِ»‏‎[6]‎‏ ‏‏«غیر از خداوند را که قادر به نفع و ضرر نبودند را می پرستیدند و می گفتند اینها نزد ‏پروردگار برایمان شفاعت کننده هستند.» ولی خداوند متعال سخنانشان را باطل و مردود اعلام ‏داشته و می فرماید:« قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِمَا لَا یَعْلَمُ فِی السَّمَاوَاتِ وَلَا فِی الْأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا ‏یُشْرِکُونَ»‏‎[7]‎‏ «بگو آ شما خداوند را به چیزی که در آسمانها و زمین یافت نمی شود آگاه می ‏سازید. پاک و منزه است از آنچه شریکش قرار می دهید.»« تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ ‏الْحَکِیمِ (1) إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّینَ (2) أَلَا لِلَّهِ الدِّینُ الْخَالِصُ ‏وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى»‏‎[8]‎‏ «این کتاب از طرف خداوند ‏صاحب اقتدار و حکمت نازل شده است. ما کتاب را بر تو به حق نازل کردیم پس خالصانه او را ‏عبادت کن. دین همه از آن اوست آگاه باشید دین خالصانه برای خداست و آنهایی که جز او را ‏به دستی برگرفته اند، گویند: ما آنها را عبادت نمی کنیم مگر به آن خاطر که ما را به خداوند ‏نزدیک گردانند.» ولی خداوند سخنانشان را مردود می دارد و می فرماید:« إِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ ‏فِی مَا هُمْ فِیهِ یَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ هُوَ کَاذِبٌ کَفَّارٌ»‏‎[9]‎‏ «به درستی که خداوند در آنچه ‏اختلاف می نمودند در بینشان حکم می نماید و همانا که الله تعالی کسانی را که دروغگو و ‏کافرند را هدایت نمی نماید.» بنابراین خداوند آنها را در اینکه معبوداتشان آنها را به خداوند ‏نزدیک می نمایند تکذیب نموده و به واسطه انجام این کار آنها را کافر می داند و آیات در این ‏معنی بسیارند.‏

والحمد لله رب العالمین وصلى الله وسلم على سیدنا محمد وآله وصحبه ومن تبعهم بإحسان إلى ‏یوم الدین.‏

‏

‏ ‏

تألیف: ابن باز رحمه الله

مترجم:عبدالفتاح

‏  ‏

________________________________________

‎[1]‎‏ فاتحه 4‏

‎[2]‎‏ اسراء23‏

‎[3]‎‏ ذاریات 56‏

‎[4]‎‏ حج 62‏

‎[5]‎‏ صافات 35- 36‏

‎[6]‎‏ یونس 18‏

‎[7]‎‏ یونس 18‏

‎[8]‎‏ زمر 1- 3‏

‎[9]‎‏ زمر 3‏