آیا ممکن هست پیامبر چیزی فراموش کند؟

آیا فراموشی از جانب پیامبر صلی الله علیه وسلم ممکن هست، یعنی او ممکن هست چیزی فراموش کند یا خیر؟

الحمدلله،

آری، فراموشی از جانب پیامبر صلی الله علیه وسلم جایز (و ممکن) هست، اما چنین چیزی در مجال تشریع روی نمی دهد، بلکه خدای متعال وی را آگاه می کند، چنانکه در صحیحین از ابن مسعود رضی الله عنه روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ، أَنْسَی کَمَا تَنْسَوْنَ، فَإِذَا نَسِیتُ فَذَکِّرُونِ». یعنی: « من نیز مانند شما بشر هستم و همانطوری که شما دچار فراموشی می شوید، من نیز دچار فراموشی می‏شوم، بنابراین، هرگاه دچار فراموشی شدم، مرا یادآوری کنید»، و اینرا زمانی فرمود که در نماز عصر دچار سهو گشت.

وبالله التوفیق. وصلی الله علی نبینا محمد، وآله وصحبه وسلم.

فتاوی اللجنة الدائمة، المجموعة الأولی، المجلد الثالث– العقیدة 3.

الفتوی رقم (6959).

 

سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com

اول عقیده یا حاکمیت؟

آیا اول عقیده یا حاکمیت؟

الحمدلله،

اولین چیزی که بر مسلمان واجب است؛ شناخت عقیده صحیح و تمسک به آنست، الله متعال می فرماید: « فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِکَ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ» (محمد 19). یعنی: « پس بدان که معبودی جز «اللّه» نیست؛ و برای گناه خود و مردان و زنان باایمان استغفار کن».

و برای همین پیامبران علیهم الصلاة والسلام اولین چیزی که به آن پرداختند دعوت مردم به عقیده صحیح بود، و آنهم عبادت الله تعالی بتنهایی بدون شرک ورزیدن به اوست، چنانکه می فرماید: «وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاً أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَاجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ» (نحل 36). یعنی: «ما در هر امتی رسولی برانگیختیم تا که: خدای یکتا را بپرستید؛ و از طاغوت اجتناب کنید».

و حاکمیت جزوی از عقیده است، و به تنهایی (کل) عقیده نیست.

وبالله التوفیق، وصلی الله علی نبینا محمد وآله وصحبه وسلم.

فتاوی اللجنة الدائمة للبحوث العلمیة والإفتاء - المجموعة الثانیة - فتوی :17763 ج :2 ص :27.

 

سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com

حکم کسی که حجاب را مسخره می کند

از جناب علامه ابن عثیمین سوال شد : حکم کسی که حجاب را مسخره می کند و خانواده خود را به حجاب امر نمی کند چیست؟

الحمدلله،

«کسی که حجاب را مسخره کند و قصدش از آن؛ استهزاء به حجاب از این جهت که یک امر شرعی، و سنتی از سنن رسول الله صلی الله علیه وسلم است، در آنصورت او بر خطر بزرگی است و ترس آن می رود که این کارش ارتداد از دین خدا باشد؛ زیرا استهزاء به خدا و آیات او و پیامبرش کفر است، چنانکه می فرماید: «وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَیَقُولُنَّ إِنَّمَا کُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ قُلْ أَبِاللَّهِ وَآیَاتِهِ وَرَسُولِهِ کُنتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ * لا تَعْتَذِرُوا قَدْ کَفَرْتُمْ بَعْدَ إِیمَانِکُمْ» (توبه 65-66).

یعنی : «‏اگر از آنان (درباره سخنان ناروا) بازخواست کنی، می‌گویند : (مراد ما طعن و مسخره نبوده و بلکه با همدیگر) بازی و شوخی می‌کردیم. بگو : آیا به خدا و آیات او و پیغمبرش می‌توان بازی و شوخی کرد؟!‏ (بگو : با چنین معذرتهای بیهوده) عذرخواهی نکنید، شما پس از ایمان‌آوردن کافر شده‌اید».

حکم کسی که با زبان بگوید کافر شدم اما در قلبش خود را مسلمان بداند

من یک دختر هندو را بسیار دوست داشتم، برای اینکه با وی ازدواج کنم به من گفت که تو باید بگوئی که رسما از دین اسلام بیرون آمدم! من هم با زبان این سخن را گفتم ولی در قلبم آنرا تکذیب کرده و هیچگاه حاضر به خروج از اسلام نبودم و نخواهم بود، خلاصه اینکه آنچه گفتم در قلبم بدان اعتقاد نداشتم، ولی اکنون احساس می کنم مرتکب اشتباه بزرگی شدم، اکنون چه بر من واجب است؟

الحمدلله،

بر شما واجب است توبه کنید و شهادتین بر زبان جاری کنید تا دوباره وارد اسلام شوید، زیرا اگر مسلمانی بگوید : (در آینده و یا بزودی کافر می شوم)، (بزودی از اسلام خارج می شوم)، (من مرتد شدم)، (من از اسلام بیرون آمدم)، (اگر فلان چیز روی دهد من نیز کافر خواهم شد)؛ و امثال این الفاظ را بگوید – بدون توجه به نیت قلبی اش – همان لحظه کافر خواهد شد، زیرا داشتن جزم بر اسلام شرط است، و تردید و دودلی بر آن کفر می باشد.

حکم استهزاء به الله ورسول از روی مزاح

حکم افرادی که از روی مزاح و شوخی سخنانی می گویند که در آن استهزا به الله و رسول و دین دیده می شود چیست؟

الحمدلله، 
استهزا به الله و رسول الله صلی الله علیه و سلّم و دین و قرآن اگر چه بمنظور شوخی ومزاح و خنداندن دیگران باشد کفر و نفاق است. 
این موضوع دقیقاً شبیه جریانی است که در زمان رسول الله صلی الله علیه و سلّم اتفاق افتاد. در ارتباط با گروهی که در مورد پیامبر صلی الله علیه و سلّم و صحابه رضی الله عنهم به گمان خویش شوخی می کردند و می گفتند: از اینها شکم پرست تر، دروغگوتر و ترسوتر هنگام روبرو شدن با دشمن ندیده ایم. پس از آن، الله تعالی این آیه را نازل کرد: 

تبریک گفتن عید کریسمس به کفار چه حکمی دارد؟

تبریک گفتن عید کریسمس به کفار چه حکمی دارد؟ وقتی* آن*ها این عید را به ما تبریک گفتند، جواب آن*ها را چگونه بدهیم؟ آیا رفتن به مجالس آن*ها که به همین مناسبت برگذار می*شود، درست است؟ آیا اگر انسان چنین کاری را بدون قصد انجام دهد، گناهکار می*شود؟ حال که انگیزه*اش سازش، شرم، انجام این کار بصورت ناخواسته یا دیگر اسباب باشد، آیا مشابهت به آن*ها جایز است؟





الحمدلله،

تبریک گفتن عید کریسمس یا دیگر عیدهای دینی آن*ها به اتفاق حرام است. ابن قیم «رحمة الله علیه» در کتاب احکام اهل ذمه (1/441) این مطلب را نقل کرده است و می*گوید:

تبریک گفتن شعائر مختصّ کفار، به اتفاق حرام است، مانند: تبریک عید و روزه*یشان که بگوید عید بر شما مبارک! و یا این عید بر شما مبارک باد! و مانند این*ها. اگر گوینده* این (تبریک) از کفر سالم بماند، این عمل از محرمات است، چنین تبریکی به منزله*ی تبریک بخاطر سجده*ی بر صلیب است، حتی گناهش در نزد الله بزرگتر و دشمنی*اش بر الله سخت*تر، از تبریک گفتن بخاطر شراب*خواری، قتل، زنا و.... است.

برگزاری مراسم جشن مولودی

متاسفانه یکی از مراسمات بسیار پر رنگ اهل بدعت، مراسم عید میلاد یا جشن مولودی است که در روز دوازدهم ربیع الاول هر سال، به مناسبت تولد پیامبر عظیم الشأن اسلام صلی الله علیه وسلم در آن روز برگزار می شود. اینکار تدریجاً به عنوان امری جهانی و فراگیر در سراسر ممالک اسلامی در آمده و عنوان عبادت را به خود اختصاص داده است، در حالیکه در عهد مبارک پیامبر اسلام و خلفای راشدین و صحابه و تابعین وجود نداشته و مرسوم نبوده و دین هم کامل شده و نیازی به کامل کردن ندارد.
آیا واقعا اگر بزرگداشت این روز جایز و شرعی می بود، یاران پیامبر صلی الله علیه وسلم که بیشتر از هر کسی به خیر و ثواب حریص بودند، فضیلت آن روز را از دست می دادند؟! پس چرا آنها و نه تابعین و نه هیچیک از امامان مذاهب چنین روزی را گرامی نداشتند؟

رقیة و دعاهاى شرعی از کتاب و سنت

شروط رقیة شرعی

1- رقیة باید با کلام خداوند و صفاتش باشد.
2- رقیة باید به زبان عربى باشد و یا معناى آن به زبان دیگرى که مفهوم باشد.
3- رقیة کننده نباید معتقد باشد که خود رقیة مؤثر هست، بلکه باید اعتقاد داشته باشد که تاثیرش توسط خداوند متعال هست.

 

‏ آیا تقلید از ائمه چهارگانه اهل سنت واجب هست؟

برخی می پندارند که وقتی حول و حوش اجتهاد و تقلید و جایز بودن تقلید‎ ‎از مجتهدانی بجز ائمه ‏ی چهارگانه چیزی نوشته می شود، این کار نوعی طعنه و بدگویی از آنان و کم ارزش جلوه ‏دادن ایشان است. باید گفت این پندار از اساس نادرست می باشد، برای آنکه امامان چهاگانه ‏مورد اجماع و اتفاق نظر امت اسلامی بوده و همگی آنان را دوست داشته و به آنان محبت ‏خاصی داریم و هرگز طعن و بدگویی از آنان را برنمی تابیم و هر کدام از انها راه و روش ‏خاصى در منهجشان داشته اند و خداوند میداند که کذمیک به حق نزدیکر هست، ولى هر کاه حق ‏براى ما در مورد مسئله اى ثابت شود باید از ان بیروى کنیم هر جند مخالف مذهبمان باشد.‏

 

کرامات اولیا

کرامات اولیا

 

س: آیا اولیا الله (دوستان خدا) اهل کرامت‌اند؟ آیا این امکان برایشان هست که در عالم هستی، (آسمان‌ها و زمین)، تصرف کنند؟ آیا اولیا الله که در عالم برزخ هستند برای اهل دنیا شفاعت می‌کنند؟

ج: کرامت: کار فوق‌العاده‌ای است که خداوند بردست بندگان صالح خود ظاهر می‌کند، فرق نمی‌کند زنده باشد یا مرده و این کرامتی است که خداوند به اولیا خود می‌بخشد که با آن ضرری را دفع و یا منفعتی را جلب و یا حقی را نصرت دهد، و این کار به اراده و خواست آن بنده صالح نیست، همان طور که پیامبران در معجزات خویش اختیار نداشتند، بلکه به خواست و اراده الله بستگی دارد.

خداوند می‌فرماید: « وَقَالُوا لَوْلا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَاتٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الآیَاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ (٥٠)»